ÖZGE UZUN / SİZİN HİÇ MAVİNİZ VAR MI?

''Bazı anlar...Hiç beklemediğin bir anda,tam da yeni bir yara açılmışken bedeninde,gökyüzündeki güneşe karışmış,maviliğe benzeyen bir çift göz gülümser sana.Elleriyle başını tutup öptürür kendini.Bir öpersin,yine tutar bir daha öptürür.Kulağına,'Seni çok seviyorum.'diye fısıldarsın.Bir gülücükle der ki,'Biliyorum.''
     Sizin hiç maviniz var mı? 

     Merhaba dostlarım,bugün sizlere bahsetmek istediğim bir kitap var,Özge Uzun'un Sizin Hiç Maviniz Var Mı?Kitabı üst komşumuzun ve tavsiyesi üzerine okumaya başladım.İyi ki de okumuşum.Çünkü bu kitap ''ön yargılı olanlara,her yaşananların altında bir bit yeniği arayanlara'vah vah' ile başlayıp 'ama' ile devam edenlere,hayatta kötü şeylerin hep sadece kendilerinin başına geldiğini düşünenlere,şükretmeyi bilmeyenlere,özel çocuğu olan ve savaşan annelere ve özellikle de erkeklere'' yazılmış yani hedef kitlesi geniş.

 Kitap otobiyografik türde.Kapakta da kendi fotoğrafı ve bir çift mavi göz var.Aynı zamanda Uzun,başarılı bir spiker ve sunucu.Eminim sesini tanıyorsunuz.İlk bölümlerde gençliğinden ve yaptığı işlerden/çalıştığı kanallardan bahsediyor.(TV8,CNN Türk,TRT,NTV..) Bu kısımlar benim de okuyacağım bölümle alakalı ve ilgimi çeken alanlar-meslekler olduğu için büyük bir hevesle okudum diyebilirim.Ama kitabımızın ana konusu bu değil.İşler Uzun'un anneliği tatmasıyla değişiyor.Dağhan (oğlu) her şeyi alt üst ediyor annesinin hayatına girdiği andan itibaren.Uzun plan yapıyor,Dağhan bozuyor.Bu arada Dağhan özel bir çocuk ve fiziksel anlamda da birtakım sağlık sorunları yaşıyor.Bu bağlamda anneyi ve babayı zorlu bir süreç bekliyor.Çocuklarının bakımıyla ilgilenirken Uzun'un ve eşinin ilişkilerinde de ister istemez yıpranmalar meydana geliyor.Bir yandan ilişkilerini sağlıklı yürütmeye bir yandan da Dağhan'ı tedavi ettirmeye çalışıyor anne.Konusu genel anlamda böyle.Bu arada Özge Uzun kalbinin kapılarını sonuna kadar açmış durumda-sanki bir arkadaşına anlatırmışçasına...
      Şükretmenin ve sabretmenin dışında cesareti de simgeliyor benim için hikayesi.Uzun'un ''o ne der,bu ne der''cilerden olmadığı aşikar.Cesur bir kalemi var ve çekincesi yok-ki kendi de belirtiyor bu durumu.Anne olmak,sağlıklı olsun olmasın onun için bir mucizelik olarak adlandırılıyor.Kitabın sevdiğim ve can alıcı noktalarından biri de görsellerle-sözlerle süslenmiş olması.Çocukların fotoğraflarıyla daha da zenginleşmiş.Bitirdikten sonra kitabı kendimi bir anda Özge Uzun'un instagram sayfasında buldum.Kızı Siva okula başlamış,o minik kız büyüdüğünde böyle cesur bir annesi olduğu için gurur duyacak.
    
    Son olarak;bu kitap gördüğü, yüreğin duyduğu, dilin söyleyemedikleriyle yazılmış çıplak bir kitap; mış gibi yapmayan, figüransız, çırılçıplak… Bir kadının kendi kalbiyle olan konuşmalarıyla derin, sahici, ama en çok da samimi. Biraz kulak kabartırsanız sesini bile duyabilirsiniz…